کف کاذب (کف دسترسی ، کف دسترسی برجسته یا کف سکو) کف ای است که در بالای کف اصلی ایجاد می شود و یک فضای خالی باز بین این دو باقی می ماند. از این فضا می توان برای توزیع خدمات ساختمانی ، مانند موارد زیر استفاده کرد:

• کابل کشی برای داده ها و مخابرات
• قدرت الکتریکی.
• تأمین آب و زهکشی.
• گرمایش ، تهویه و تهویه مطبوع (HVAC).
• کابل کشی برای کنترل های محیطی ، تشخیص و مهار آتش و امنیت.

کف کاذب  برای اولین بار در دهه 1960 ظهور کردند و با افزایش تقاضا برای فناوری در ساختمان ها بیشتر متداول شده اند. آنها اغلب در فضاهایی یافت می شوند که تقاضای زیادی برای زیرساخت های اطلاعاتی و ارتباطی مانند مراکز داده دارند.

سیستم کف برجسته امکان انعطاف پذیری طرح برای خدمات ساختمان را فراهم می کند و با در نظر گرفتن صفحات قابل جابجایی کف ، دسترسی سریع و آسان را برای تنظیم مجدد و نگهداری امکان پذیر می کند. همچنین اجازه می دهد تا فضاها با کمترین اختلال توسط جابجایی مجدد جعبه های کف ، مبلمان یا دیوارهای جدا کننده ، دوباره پیکربندی یا بازسازی شوند.

به طور معمول ، اجزای کف کاذب قابل دسترسی عبارتند از:

پایه ها، ایجاد یک ساختار پشتیبانی عمودی قابل تنظیم برای کف برجسته. اینها ممکن است به طبقه زیرین متصل شده و تنظیم شوند تا یک صفحه سطح ارائه دهند.

میله های استرینگر، که می تواند برای اتصال پایه ها به یکدیگر ایجاد یک چارچوب برای صفحات کف و ایجاد ثبات جانبی، به ویژه برای ساختارهای خالی کف دارای عمق.

پانل های کف، سطح صاف کف کاذب را با قطعات 60*60  ایجاد می کند. این پانل ها در مدل کف کاذب فولادی و کف کاذب آلومینیومی و مدل های دیگر ساخته میشوند.

نبشی: دور تا دور دیوار کشیده میشود و انتهای کار روی آن قرار میگیرد.

جعبه های کف به پانل های کف برش داده می شوند و به سرویس ها اجازه می دهند از کف عبور کنند و نقاط اتصال برق، داده  مخابرات و غیره را فراهم می کنند.

کف های برجسته می توانند سیستم های جاذبه یا شل باشند که در آنها صفحات کف روی سر پایه قرار می گیرند، دسترسی راحت به فضای خالی کف زیر یا کف های برجسته قفل شده یا پیچ دار را که در آنها صفحات کف روی سر پایه برای امنیت بیشتر است.

به طور معمول ، پانل های کف 600 میلی متر در 600 میلی متر هستند. آنها ممکن است از یک هسته بتنی تشکیل شده، با فولاد محصور شده باشند ، یا ممکن است با روکش هایی مانند چوب یا سنگ ساخته شوند. فضای خالی کف می تواند به عمق 10 سانت تا یک متر و 20 سانت باشد، اگرچه با سیستم های سفارشی می توان به عمق بیشتری دست یافت.

سالهاست که مشخصات عملکرد آژانس خدمات املاک MOB PF2 PS / Spu ، طبقه های پلت فرم (طبقه های دسترسی بلند) مشخصات طبقه بندی شده را تعیین می کند که آخرین نسخه آن در سال 1992 منتشر شد. این طبقه طبقه بندی شده طبقه بندی شده در چهار دسته ساختاری : سبک ، متوسط ​​، سنگین و فوق العاده سنگین.

با این حال ، این در سال 2001 توسط BSEN 12825: 2001 Raised Access طبقه ها جایگزین شد ، که طبقه بندی سیستم های کف بر اساس بار نهایی ، ضریب ایمنی ، انحراف تحت بار کار و تحمل های بعدی است.

کف های بلند می توانند یک مسیر جنبی برای انتقال صدا از یک فضای به فضای دیگر در زیر دیواره های پارتیشن ایجاد کنند. برای کاهش انتقال صدا می توان از روکش های کف و پانل های دارای ساختار صوتی استفاده کرد و اتصالات بین پانل ها را می توان به حداقل رساند یا مهر و موم کرد.

عایق صوتی همچنین می تواند در زیر دیواره های پارتیشن وارد شود، یا دیوارها می توانند از کف بلند شده به داخل کف عبور کنند، اگرچه این باعث کاهش انعطاف پذیری در آینده می شود. به طور کلی ، پهلوگیری از طریق حفره های سقف بیشتر محتمل است زیرا کاشی های سقفی جرم کمتری نسبت به پانل های کف دارند.

در مواردی که از فضاهای خالی کف به عنوان پلنوم استفاده می شود (یعنی از آنها به عنوان مجاری استفاده می شود که می توان هوا را از طریق آن به فضای هوا منتقل کرد یا از آن خارج کرد تا تهویه هوا ایجاد شود) ، ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از کاهش فشار بین صفحات کف و یا اتصالات بین صفحات کف مشخص شود.